کمتر کسی هست که تو دوران بچگیش کارتون ندیده باشه و با شخصیت های کارتونی مختلف آشنا نباشه . در واقع یه بخشی از خاطرات کودکی ما رو همین کارتون ها تشکیل می دن . منم از این قاعده مستثنی نبودم . مخصوصا که من کلا تلوزیون زیاد نگاه می کردم و همین الانش هم زیاد پای تلوزیون می شینم .

 وقتی فکر می کنم ، کارتون های زیادی رو به خاطر میارم که دیدم اما همیشه یه کارتون و یه شخصیت هست که زودتر از بقیه به ذهنم میاد . اونم شخصیت "جودی" توی کارتون "بابالنگ دراز" هست . بعضی وقتها هم "جودی" تنها شخصیتی هست که به ذهنم میاد . چون برای من جودی چیزی بیش از یه شخصیت کارتونی هست . من با جودی زندگی کردم و می کنم . هر وقت این کارتون پخش می شد من با تمام هوش و حواسم پای تلوزیون می نشستم . با خوشحالی اون خوشحال و با ناراحتیش ناراحت می شدم . دیدن چهره غمگین جودی از معدود چهره هایی هست که من با دیدنش بی اختیار اشک تو چشمام جمع می شه . هر بار که این کارتون از تلوزیون پخش می شه من با شوق و ذوق بیشتری نسبت به قبل نگاهش می کنم . هیچ وقت برام تکراری نمی شه . همیشه برای من یه چیز جدید داره . احساس نزدیکی عجیبی با جودی می کنم . هر چند که نوع و شرایط زندگی من و اون با هم خیلی فرق می کنه . اما نکات مشترک زیادی داریم . یکی از این نکات مشترک همون "بابالنگ دراز" ماجراست . بابا لنگ درازی که از یه زمانی به بعد همیشه در کنار جودی هست . از اون حمایت می کنه . در واقع یکی از انگیزه های جودی برای موفقیت هست . از یه جایی به بعد هم کاملا با جودی هست با هم گردش می رن با هم صحبت می کنن ولی جودی اونو نمی شناسه . این قسمت داستان هم خنده دار و هم گریه دار هست . انگار می خواد به آدم بگه خیلی وقتها اون چیزی که دنبالش می گردی و منتظر هستی که ببینیش درست روبه روت هست اما تو نمی تونی اون رو بشناسی . آخر داستان خیلی خوب تموم می شه و بالاخره انتظار جودی به پایان می رسه . نمی دونم آخر داستان من چی می شه ؟ اما امیدوارم به خوبی پایان داستان جودی باشه !!!